Marijn Sieben is biologiedocent op het vmbo, leerjaar 3 en 4. Daarnaast is ze ook coach van een 15-tal heerlijk, puberende meiden. Ze houdt van het werken met dynamische groepen en vindt het fijn om out of the box te denken. Is gek op boeken, reizen, skiën, een potje tennis of hardlopen.
Het hing al even in de lucht. En daarmee bedoel ik natuurlijk niet letterlijk het Corona-virus, maar het gevolg ervan dat we, net als inmiddels veel andere landen, deuren moeten sluiten van onder andere de scholen.
Op zondag 16 maart valt dan uiteindelijk het beslissende woord; alle scholen in Nederland sluiten hun deuren per direct. De groepsapp die ik heb met mijn coachleerlingen staat gelijk roodgloeiend. ‘Mevrouw wat betekent dit?’ ‘Mevrouw wat moet ik nu doen voor wiskunde? ‘Mevrouw hebben we nu dan lekker 3 weken vakantie?’ En ga zo nog maar even door. Al werd de laatste vraag wel het meest gesteld.
‘Lekker’ voorspelbaar
Ik ben een coach en docent die het liefst erg voorspelbaar is naar haar leerlingen toe. Hoe ga je dan dit onverwachte nieuws brengen in deze ongewone situatie? ‘Jullie mogen niet op school komen, maar moeten wel thuis met school bezig zijn?’. Natuurlijk kan ik uitleggen dat dit een ongewone situatie is en dat we thuis onderwijs gaan verzorgen, omdat we anders niet alle leerstof hebben behandeld die we op het examen kunnen krijgen.
Maar voorspellen tijdens mijn lessen, toen de leerlingen nog fysiek voor mijn neus zaten, kon ik dit natuurlijk niet. Dat was aan het begin van de week ook duidelijk te merken. Als ik in de groepsapp vroeg wat ze gingen doen, dan was de een aan het oppassen en de ander zat op de fiets naar haar vriendje toe. Allesbehalve met school bezig dus…
Samen aan de slag!
Tijdens mijn lessen lukt het mij vaak wel om mijn leerlingen te motiveren, maar nu stond ik even voor een hele andere uitdaging. Gelukkig merkte ik al snel dat ik deze uitdaging niet alleen hoefde aan te gaan. Ook mijn mailbox stond roodgloeiend met mailtjes van ouders met de vraag hoe zij hun zoon/dochter konden motiveren. Als eerste maar eens de boodschap brengen dat dit echt geen vakantie is en dat het heel belangrijk is dat ze ervoor zorgen dat ze niet achter komen te liggen met hun schoolwerk. Gelukkig gaan er al snel een aantal leerlingen aan het werk, maar er zijn er nog zeker een aantal die nog steeds denken dat ze vakantie hebben.
Motiveren kun je leren
Door veel contact te hebben (en te onderhouden) met de leerlingen en hun ouders, kom ik er al snel achter dat het wegvallen van de structuur in een keer heel veel zelfstandigheid vraagt van leerlingen. Tijd om een aantal leerlingen wat meer bij de hand te nemen en ze dagelijks een kort en bondig overzichtje te bieden van hetgeen ze moeten doen die dag. Ik kom erachter dat dit een schot in de roos is. Het kost mij weliswaar elke dag wat uitzoekwerk per leerling, per vak (en vooral niet vergeten vooruit te kijken om zo praktijkopdrachten te kunnen opgeven), maar wat levert dit al snel een boel op. Ook de leerlingen die al in de vakantiemodus stonden, krijg ik op deze manier weer aan het werk. Ik blij, ouders blij en volgens mij zijn de leerlingen ook wel een beetje blij. Ondanks dat ze hun vakantiemodus nog even uit moeten stellen.
Glimlachend vooruit
Als ik terugkijk op deze eerste week doe ik dat, ondanks alle narigheid in de wereld, met een grote glimlach op mijn gezicht, want wat is het toch mooi dat mensen in nare periodes de handen ineen slaan en er zijn voor elkaar! Leerlingen, docenten en ouders!
Geschreven door Marijn Sieben
Recente reacties